Forgive my not blogging yesterday. I was asked earlier whether swearing was a sin. I am taking the word swearing in this sense to be equivalent to verbia turpia; this is what St Alphonsus has to say.



426. - "8. Verba turpia, lectio obscœnorum, spectatio

comœdiarum turpium, cantiones inhonestæ, gestus litteræ,

et dona amatoria, si tantùm fiunt ex curiositate, vel

vano solatio, non sunt mortalia; secùs tamen, si fiant,

vel animo inhonesto, sive venereo, vel cum periculo ruinæ

spiritualis sui, vel aliorum. Sanch. d. 46.

q. 3. Fill. t. 30. c. 10. q.

3."
Quær. 1. an sit peccatum mortale verba turpia proferre?

Quidquid in hoc puncto diverè DD. sentiant, dicendum:
I. de se non esse malum verba turpia proferre, aut

audire (idem enim dicitur de proferente, quod de

audiente); sed hoc pendet ex bono, vel malo fine, quo

verba proferuntur. Ita Sanch. de matr. l. 9.

d. 46. n. 34.
Dicendum II. quòd loqui turpia ob vanum solatium, sive

jocum, de se non est mortale. Ita cum Bus. hic,

et S. Antonin. p. 2. tit. 3. c. 1. §.

8. ac Sanch. n. 35. Cum. S. Antonin. Nav. etc.

Tamb. c. 8. §. 4. n. 2. nisi audientes sint

ita debiles spiritu, ut scandalum patiantur, ut Sanch.

n. 36. cum Nav. etc. aut, nisi verba sint

nimis lasciva, ut addunt Salm. tr. 26. c.

3. punct. 1. n. 19. Hinc notant num.

20. cum Dicast., dicteria turpia, quæ

proferuntur à messoribus, vindemiatoribus, et mulionibus,

non esse mortalia, quia ludricè dicuntur, et audiuntur.

Ita etiam loquitur s. Anton. l. c. dicens : Ubi

talia verba turpia dicuntur ex quadam levitate ob

solatium, quamvis de se non sint mortalia,...tamen potest

esse mortale ratione scandali, ut, cùm audientes sint

debiles spiritu, ut verba essent multùm lasciva. Idem

dicendum de facientibus, vel cantantibus cantilenas

plenas lasciviis. Sic etiam dicunt cum Bus.

Sanch. n. 44. Tam. §. 5. num. 1. et

Spor. de matr. n. 695. de se esse tantùm veniale

legere libros turpes ex curiositate, sine turpi

delectatione, vel ejus proximo periculo (Sed sedulò

satagant confessarii, ut hoc prohibeant, quantùm valent,

juvenibus, qui ex hujusmodi lectionibus universè magnam

animæ ruinam hauriunt). Et idem dicendum de audiente

prædicta verba ob vanum solatium, ut Sanch. n. 38.

cum Caj. Rectè autem advertit S. Antonin. l.

c. quòd audiens turpia cum delectatione

deliberata illius turpitudinis, non videtur posse

sxcusari à mortali, sicut qui morosè delectatur in

turpi cogitatione, nisi fortè hæc forent inter

conjuges.
Dicendum III. cum eodem Sanch. n. 39. esse

sine dubio mortale dicere turpia ob delectationem, captam

ex cogitatione ipsarum rerum turpium, vel cum periculo

talis delectationis, ut rectè addit Tamb. l. c.

sive cum periculo gravis scandali, quod frequenter adest,

cùm talia proferuntur coram juvenibus vel puellis, ut

benè advertit Elbel n. 194. Hinc tenent Salm.

cit. n. 19. non excusari à peccato gravi, qui nominat

pudenda, aut modum copulandi, maximè coram

adolescentibus et mulieribus juvenibus honestis.

Nominare autem putenda sui proprii sexûs, coram aliis

sexûs ejusdem, puto, communiter loquendo, non esse grave.
Mortaliter etiam utique peccant, qui ob jactantiam

narrant sua turpia peccata: et tunc peccant non solùm

peccato scandali propter audientes, sed facillimè etiam

peccato complacentiæ de ipsis peccatis, ut rectè dicunt

Salm. cum Dic. ibid. n. 21. Et ideò in

confessione explicare debent speciem peccati, de quo se

jactârunt. Colloqui autem honestè extraneis, de se non

est nisi veniale; sed ratione periculi, maximè in

conversatione diuturna, potest esse grave, ut diximus

n. 422. in fin. cum Salm. loc. cit. n.

22. Ronc. c. 1. reg. 2. in praxi.