Continued

VIII. De Introitu, Kyrie eleison, et Gloria in excelsis.

1. INTROITUS semper eodem modo dicitur cum Gloria Patri, ut in Ordinario, præterquam tempore Passionis, et in Missis Defunctorum, ut etiam ibi annotatum est.
2. Kyrie eleison, dicitur novies post Introitum alternatim cum ministro, id est, ter Kyrie eleison, ter Christe eleison, ter Kyrie eleison.
3. Gloria in excelsis dicitur quandocumque in Matutino dictus est Hymnus Te Deum, præterquam in Missa feriæ quintæ in Cœna Domini, et Sabbati sancti in quibus Gloria in excelsis dicitur, quamvis in Officio non sit dictum Te Deum.
4. In Missis votivis non dicitur, etiam tempore Paschali, vel infra Octavas, nisi in Missa beatæ Mariæ in Sabbato, et Angelorum: et nisi Missa votiva solemniter dicenda sit pro re gravi, vel pro publica Ecclesiæ causa, dummodo non dicatur Missa cum paramentis violaceis. Neque dicitur in Missis Defunctorum.

IX. De Orationibus.

1. IN festis Duplicibus dicitur una tantum oratio; nisi facienda sit aliqua commemoratio, ut dictum est supra.
2. In Festis Semiduplicibus occurrentibus ab Octava Pentecostes usque ad Adventum, et a Purificatione usque ad Quadragesimam, dicitur secunda oratio. A cunctis, tertia ad libitum.
3. In festis Semiduplicibus occurrentibus ab Octava Epiphaniæ usque ad Purificationem, dicitur secunda oratio, Deus qui salutis, tertia, Ecclesiæ, vel pro Papa, Deus, omnium fidelium.
4. In festis Semiduplicibus, a feria quarta Cinerum usque ad Dominicam Passionis, secunda oratio de feria: tertia, A cunctis.
5. In Semiduplicibus a Dominica Passionis usque ad Dominicam Palmarum, secunda oratio de feria, tertia Ecclesiæ, vel pro Papa.
6. In festis Semiduplicibus, ab Octava Paschæ usque ad Ascensionem, secunda oratio de S. Maria, Concede nos, tertia, Ecclesiæ, vel pro Papa.
7. In festis Semiduplicibus infra Octavas occurrentibus, secunda oratio dicitur de Octava, tertia, quæ secundo loco infra Octavam ponitur.
8. Infra Octavas Paschæ, et Pentecostes, in Missa de Octava dicuntur duæ tantum orationes, una de die, alia, Ecclesiæ, vel pro Papa.
9. Infra alias Octavas, et in Vigiliis quæ jejunantur (excepta Vigilia Nativitatis Domini, et Pentecostes) dicuntur tres orationes, una de die, secunda de S. Maria, tertia, Ecclesiæ, vel pro Papa. Sed infra Octavas S. Mariæ, et in Vigilia et infra Octavam omnium Sanctorum, secunda oratio dicitur de Spiritu sancto, Deus, qui corda, tertia, Ecclesiæ, vel pro Papa.
10. In Dominicis infra Octavas occurrentibus dicuntur duæ orationes, una de Dominica, secunda de Octava, et in die octava dicitur una tantum oratio, nisi facienda sit aliqua commemoratio.
11. In Dominicis dicuntur tres, ut in Ordinario assignantur, quibusdam exceptis, ut suis etiam locis notatur.
12. In festis Simplicibus, et feriis per annum, nisi aliter in propriis locis notetur, dicuntur tres, ut in Semiduplicibus, aut quinque: possunt etiam dici septem ad libitum.
13. In feriis Quatuor Temporum, et ubi plures leguntur Lectiones, hujusmodi plures orationes dicuntur post ultimam orationem ante Epistolam, ut suis locis in Proprio Missarum de Tempore.
14. In Missis votivis, quando solemniter dicuntur pro re gravi, vel pro publica Ecclesiæ causa, dicitur una tantum oratio: sed in Missa pro gratiarum actione additur alia oratio, ut in proprio loco notatur. In aliis autem dicuntur plures, ut in festis Simplicibus.
15. In votivis beatæ Mariæ secunda oratio dicitur de Officio illius diei, et tertia de Spiritu sancto: sed in Sabbato, quando de ea factum est Officium, secunda oratio erit de Spiritu sancto, tertia, Ecclesiæ tuæ, vel pro Papa. In votivis de Apostolis, quando ponitur oratio A cunctis, ejus loco dicitur oratio de sancta Maria: Concede nos, famulos.
16. Si, cum plures dicuntur orationes, occurrat fieri commemorationem alicujus Sancti, ea ponitur secundo loco, et tertia oratio dicitur, quæ alias secundo loco dicenda erat.
17. In conclusione orationum hic modus servatur: Si oratio dirigatur ad Patrem, concluditur, Per Dominum nostrum, etc. Si ad Filium, Qui vivis et regnas cum Deo Patre, etc. Si in principio orationis fiat mentio Filii, concluditur, Per eumdem Dominum nostrum, etc. Si in fine orationis ejus fiat mentio, Qui tecum vivit, etc. Si facta sit mentio Spiritus sancti, in conclusione dicitur, In unitate ejusdem Spiritus sancti, etc. Alia quoque in dicendis orationibus serventur, quæ superius in Rubrica de Commemorationibus dicta sunt.

X. De Epistola, Graduali, Alleluia et Tractu, ac de Evangelio.

1. POST ultimam orationem dicitur Epistola. Qua finita, a ministris respondetur, Deo gratias. Et similiter quando leguntur plures Lectiones, post singulas dicitur, Deo gratias, præterquam in fine quintæ Lectionis Danielis in Sabbatis Quatuor Temporum, et in fine Lectionum feriæ sextæ in Parasceve, et Sabbati sancti.
2. Post Epistolam dicitur Graduale, quod semper dicitur, præterquam tempore Paschali, cujus loco tunc dicuntur duo versus, ut habetur in Rubrica in Sabbato in Albis.
3. Post Graduale dicuntur duo Alleluia, deinde versus, et post versum, unum Alleluia. Tempore Paschali, quando non dicitur Graduale, dicitur aliud Alleluia, post secundum versum: et quando dicitur Sequentia, non dicitur post ultimum versum, sed post Sequentiam.
4. A Septuagesima usque ad Sabbatum sanctum non dicitur Alleluia, neque dicitur in Missis de feria in Adventu, Quatuor Temporibus, et Vigiliis quæ jejunantur, exceptis Vigilia Nativitatis Domini, si venerit in Dominica, et Vigilia Paschæ et Pentecostes, ac Quatuor Temporibus Pentecostes: nec dicitur in festo SS. Innocentium, nisi venerit in Dominica.
5. A Septuagesima usque ad Pascha, ejus loco dicitur Tractus, qui Tractus prædicto tempore in aliquibus feriis non dicitur, ut suis locis ponitur: nec dicitur in feriis a Septuagesima usque ad Quadragesimam, quando repetitur Missa Dominicæ.
6. Dicto Graduali, seu Alleluia, seu Tractu, dicitur Evangelium, Et in principio Evangelii dicitur, Dominus vobiscum. R. Et cum spiritu tuo. Deinde Sequentia sancti Evangelii secundum N. R. Gloria tibi, Domine. In fine Evangelii a ministro respondetur, Laus tibi, Christe. Quod etiam dicitur in fine illius partis Passionis, quæ legitur in tono Evangelii, præterquam in Parasceve. Postea, si dicendum est, dicitur Credo.